بتن زیستی چیست

بتن زیستی یا بتن بیولوژیکی

گروه تحقیقاتی دانشگاه کاتالونیا بتنی را تولید کرده است که توانایی رشد ارگانیسم های گیاهی طبیعی را دارد. که به آن بتن زیستی یا بتن بیولوژیکی گوییم.به عبارت ساده تر روی بتن گیاه (سبز)می روید.

آینده طراحی مستلزم اندیشیدن ابتکاری در مورد نحوه عملکرد تکنیک های ساخت و ساز فعلی است مانند بتن خود ترمیم تا ما بتوانیم بر قابلیت های آنها بسط دهیم. پایداری فراتر از یک روند در حال تحول بوده و به بخشی غیرقابل اعتماد این فرایند طراحی تبدیل شده است.

• 

لایه بیولوژیکی که باعث رشد گیاه می شود

در واقع بتنی است ، با یک پایه سیمانی ریز تنظیم شده که رشد گیاه را تقویت می کند و بطور خاص با استفاده از خزه ها و گلسنگ ( جلبک )  های خاص تهیه می شود. به طور کلی میزان pH بتن زیاد است. شرایط بتن ایده آل دارای pH پایین تر از ۹ است ، اما سیمان پورتلند سنتی می تواند pH را در حدود ۱۲ یا ۱۳ داشته باشد که در نتیجه می بایست به سطح قابل قبولی کاهش یابد. این شرایط ایده آل برای محققان UPC نیست . در عوض ، آنها با استفاده از سیمان منیزیم فسفات که کمی اسیدی تر است لایه بیولوژیکی بتن را تولید می کنند و نیازی به درمان برای کاهش سطح pH آن ندارند.

بتن بیولوژیکی معماری پایدار را تقویت می کند:

شکل جدید بیولوژیکی بتن توسط گروهی از دانشمندان اسپانیایی که آب باران را به منظور ایجاد دیوارهای زنده از خزه و قارچ ها ضبط می کند. این نمای زنده و تنفسی به نام بتن بیولوژیکی با حمایت از رشد موجودات رنگدانه در سطوح ساختمان ، معماری پایدار را تقویت می کند.

این فناوری جدید استفاده از بتن را در ساختمانهای از قبل ایجاد شده ادغام می کند و انواع موجودات بیولوژیکی را برای رشد روی سطح تشویق می کند. این گیاهان شامل میکرو جلبک ها ، گلسنگ ها ، قارچ ها و خزه ها هستند. ایده اینست که رنگهای بی شماری از گیاهان و خزه ها داشته باشیم که با فصول تغییر می کنند و تصویری زنده در حال تحول ایجاد می کنند.

بیشتر سازه ها از بتن معمولی ساخته شده اند ، که معمولاً دارای pH بالایی است و امکان رشد بیولوژیکی را نمی دهد.

مزایای بتن زیستی چیست؟

بتن بیولوژیکی دارای مزایای بسیاری است و به تکامل بیشتر پایداری به عنوان بخشی جدایی ناپذیر در روند طراحی کمک کرده است. این بتن خاص دی اکسید کربن جو را جذب می کند و به نوبه خود اکسیژن را به هوا آزاد می کند. بتن همچنین دمای داخل ساختمان را تنظیم می کند ، گرما را در زمستان ضبط می کند و داخل تابستان را خنک نگه می دارد.

مزایای زیست محیطی ، حرارتی و زیبایی شناختی را نسبت به سایر راه حلهای ساختمانی مشابه ارائه می دهد .

سه لایه از مواد

به منظور به دست آوردن بتن بیولوژیکی ، علاوه بر pH ، پارامترهای دیگری که در نفوذپذیری ماده تأثیر می گذارند ، مانند تخلخل و زبری سطح اصلاح شده است. نتیجه به دست آمده یک عنصر چند لایه به شکل تابلو است که علاوه بر یک لایه ساختاری ، از سه لایه دیگر تشکیل شده است: اولین آنها یک لایه ضد آب است که در بالای لایه سازه قرار دارد و دومی را از آسیب احتمالی محافظت می کند. ناشی از عبور آب از طریق

لایه بعدی لایه بیولوژیکی است که از استعمار پشتیبانی می کند و به تجمع آب در آن اجازه می دهد. این به عنوان یک ساختار داخلی عمل می کند و به حفظ و رهاسازی رطوبت کمک می کند. از آنجا که این ظرفیت جذب و ذخیره آب باران را دارد ، این لایه رشد ارگانیسم های بیولوژیکی را تسهیل می کند.

لایه نهایی یک لایه پوشش ناپیوسته با عملکرد ضد آب معکوس است. این لایه اجازه ورود آب باران را می دهد و از فرار آن جلوگیری می کند. به این ترتیب ، جریان آب به جایی منتقل می شود که هدف آن دستیابی به رشد بیولوژیکی است.

کاهش CO2

طبق گفته تیم تحقیقاتی ، این ماده جدید که کاربردهای مختلفی دارد ، مزایای محیطی ، حرارتی و زیبایی شناختی را ارائه می دهد. از دید محیطی ، بتن جدید به لطف پوشش بیولوژیکی خود ، CO2 اتمسفر را جذب کرده و بنابراین CO2 اتمسفر را کاهش می دهد.

در عین حال ، توانایی ضبط تابش خورشیدی را دارد و این امر باعث می شود بسته به دمای رسیده ، هدایت حرارتی را در داخل ساختمان ها تنظیم کنید. بتن بیولوژیکی نه تنها به عنوان یک ماده عایق و تنظیم کننده حرارتی بلکه به عنوان یک جایگزین زینتی عمل می کند ، زیرا می توان از آن برای تزئین نمای ساختمان ها یا سطح سازه ها با اتمام های مختلف و سایه های مختلف رنگ استفاده کرد. این استعمار برای استعمار مناطق خاصی با رنگهای متنوع و بدون نیاز به پوشاندن یک سطح کامل طراحی شده است. ایده این است که یک پتینه به شکل پوشش بیولوژیکی یا یک نقاشی “زنده” ایجاد شود.

نوسازی معماری

این مواد نه تنها برای ساخت و سازهای تازه ساخته شده بلکه برای نوسازی ساختمانهای موجود ، به مفهوم جدیدی از باغ عمودی وام می دهد. بر خلاف نمای پوشش گیاهی فعلی و سیستم های باغ عمودی ، مواد جدید از رشد بیولوژیکی در سطح خود پشتیبانی می کنند. بنابراین ، ساختارهای پشتیبان پیچیده موردنیاز نیستند ، و می توان مساحت نما را انتخاب کرد که رشد بیولوژیکی در آن اعمال شود.

نمایهای گیاهی و باغهای عمودی به بستر گیاهی در بعضی از انواع ظروف بستگی دارند یا از فرهنگهایی استفاده می کنند که کاملاً مستقل از بستر هستند ، مانند فرهنگهای هیدروپونیک. با این حال ، آنها به سیستمهای پیچیده متصل به خود ساخت (لایه های مواد) و حتی سازه های مجاور از فلز یا پلاستیک احتیاج دارند. این می تواند منجر به عوارض ناشی از بارهای اضافی ، کاهش نور یا کاهش فضای اطراف ساختمان شود. با وجود بتن “سبز” جدید ، موجودات زنده می توانند مستقیماً روی ماده چند لایه رشد کنند.